Mbështetur mbi fjalë të urta:Bilbil Murataj


MBËSHTETUR MBI FJALË TË URTA

Na flet politika

Në mes të Tiranës,

Si e ëma e Zeqos

majë të thanës.

Kush e kush më shumë

Daulles t’i bjeri,

Të mjerët e kanë humbur

Si simiten Xhaferi.

Njeri i vë firmën,

Tjetri i vë vulën,

Populli e paguan

Porsi frëngu pulën.

Asnjeri nuk del

Në shesh të mejdanit,

Thonë le të pjerdhë kali

Në derë të hanit.

Rrëmujë gjithandej,

Si lesh arapi,

Populli po shkon

Si cjapi tek kasapi.

Dhe në mes të gushtit,

Ndjehen të rrënqethur,

Kur të venë për lesh,

Do dalin të qethur.

Në Kuvend hahen

Dhe grihen si qen,

Harroje, harroje

Mushkë Valarenë.

E zhvatën, e vodhën

Të gjithë Shqipërinë,

Si gjithmonë hesapet

I bënë pa hanxhinë.

Luftë me njeri – tjetrin,

Pa harruar zakonë,

Akoma s’po merr vesh

As qeni të zonë.

Njëra palë e vodhi,

Tjetra palë e shau,

Popullit po ja fusin

Si pelës kau.

Vidhni sa të mundni

Dhe leshtë e currës,

Se populli ka ngelur

Tek bishti i urës.

Për pare ja fut

Dhe vëllai vëllait,

Si në kohën e Baba Qemos,

A Qemo Babait.

E çuan vendin

Drejt pikës së zeros,

Popullit i kanë ngelur

Vetëm opingat e Sheros.

Me paratë e popullit

Gjezdisën dynjanë,

Shkuan atje ku kishte

Dhe Stavrua hanë.

Për të gjithë turp

Dhe faqja e zezë,

Është veza pulë,

Apo pula vezë.