ME HIJEN NË DILEM
Në dilemë me hijen më shumë kërkova:
Një libër i lexuar
që shfletohet si flakurin deti, përgjat brigjeve.
Mbi adolishencën e lodhur përkundur.
Nga duart,
shi t’më rrjedhi filloj,
Si në një lule kopshti, xhepit të vogël, aroma.
Rërës përzjerë me gjethet e rëna gëzimi tek uji rrezatonte.
Aty dashuroj dhe puth thellsinë.
I ri ndihem,
Dhe pse me thinjat grindem, ëndërrimtar të lodhur më shohin.
Duarëve, shiu nuk rresht së rrjedhuri
Prej meje rrëshqet e tek ty vjen,
Në gjakë kthyer, të fshehtave të shpirtit.
Xhepave, rëra, pikonte
dhe të tëndin portret skicon
Një zë më vjen,
Perëndimit të diellit mbi det
Dhe pse larg, zëmra e ndjen, e njeh,
është yti.
Një ditë e pres,
Si stolin e shpirtit.
Ylli Pollogati@
