Me hijen në dilem-Ylli Pollogati


Në dilemë me hijen më shumë kërkova:

Një libër i lexuar

që shfletohet si flakurin deti, përgjat brigjeve.

Si era u ndjeva

Mbi adolishencën e lodhur përkundur.

Nga duart,

shi t’më rrjedhi filloj,

Si në një lule kopshti, xhepit të vogël, aroma.

Rërës përzjerë me gjethet e rëna gëzimi tek uji rrezatonte.

Aty dashuroj dhe puth thellsinë.

I ri ndihem,

Dhe pse me thinjat grindem, ëndërrimtar të lodhur më shohin.

Duarëve, shiu nuk rresht së rrjedhuri

Prej meje rrëshqet e tek ty vjen,

Në gjakë kthyer, të fshehtave të shpirtit.

Xhepave, rëra, pikonte

dhe të tëndin portret skicon

Një zë më vjen,

Perëndimit të diellit mbi det

Dhe pse larg, zëmra e ndjen, e njeh,

është yti.

Një ditë e pres,

Si stolin e shpirtit.

Ylli Pollogati@