E hodha kohën pas krahëve
Ato më vranë ngadalë që kur linda
Gjaku nuk po vërshon më ,
ka filluar të dalë nga dejet ,
endet nëpēr ajër .
Dashuria po zbehet bashkë me të vërtetën e shtypjes .
Tashmë s’ka kura për sytë e mi ,
Nuk lexoj dot çfarē ishte shkruar në pallton e Adamit,
Historia ka mbirë në mendjen time .
Ah,moj kohë
Çfarë shiu të derdhë në rrënjën tēnde ?
Në çfarē stine tē mbledh lulet e praruara ?
Kur, tashmë ështē koha e një jastëku tē lagësht e shtrat betoni .
Nëse mundesh, më varros me puthje, të lënë mbrapa në kohē e pakohē .
Megjithatē, i jam mirënjohëse kohës që lëvrova mbi gjithçka që desha .
08.11.2022
