Më vjen keq që po shkoj i pa ditur !
Sa herë provova veten,ta testoj
U çudita vërtetë ,ngela i habitur
Gjithmonë jam munduar, të mësoj
Por prap më duket vetja i paditur.
Do ta shfrytëzoj këtë kohë,që m’ka ngel
Mbase kap i çikë më shumë dije
Edhe pse u përpoqa,sepse s’qeshë dembel
Të paktën të shkoj si njeri,e jo si një hije.
Me vjen keq,që po ik nga kjo jetë,i paditur
Edhe pse u mundova,shumë gjëra,prap si di
Ndoshta,vërtetë s’arrita të bëhem i ditur
Por t’paktën me vepra e sjellje,shkoj si njeri
Urim Mezini Torino
