Mendime të rrëmbyera
Ahh, sa larg më shkuan mendimet!
M’u shfaqe si mister në natë pranvere
Në brigje lumi më dërguan ëndrërrimet
Atje ku këndonte bilbili në çerdhe.
Atje ka bahçe të bukura me trëndafila
Kur nisa shkollë për herë të parë.
Më përgatiti nëna një çantë me ngjyra
Me rrudha si brazda të thella në ballë.
Vumë në radhë libra, lapsa e vizore.
E një palë sandale me ngjyra të bardha.
Nga gëzimi m’u dukën si gjëra përrallore
Asgjë për të ngrënë nuk kisha te trasta.
Nëna më pas kishte vënë pak bukë misri thatë.
U ulëm në bankë fëmijë të ndrojtur të padalë.
Të paveshur mirë si yjet ndrinin në bangë
Ahh jetë në sa brigje na pret e na përplas.
Me dallgët e zemrës nuk u zemëruam.
Të gjithë në atë kohë shkollë mbaruam.
Me mundime shumë jetën e filluam
Po gjithë brezi ynë ishte e i kulturuar
Varfëria na bëri levend e dallandyshe.
Luftuam të kalonim shkallë në jetë
Hapat e jetës i numëronim të ishin ndryshe
Te ne veshja s’ishte kaq e mirë dhe e shtrenjtë.
\
Brigjet e vuajtura të jetës kështu na mësuan.
Tashti nipërve tanë asgjë nuk iu mungon
jeta vjen dhe ikën e gëzuar e trishtuar
po ata nuk kanë dëshirë që të mësojnë
S’di si do vazhdojë kjo jetë e kjo kohë
me këtë ritëm e me kompjuter në dorë.
