Mëngjesi gri…
Mëngjesi kishte grumbulluar rreth vetes retë.
Ishin aq të dendura, saqë koha u ngrys që në të gdhirë. Drita ishte aq e pakët edhe rrugët kishin humbur drejtimin, prisnin udhëtarët të ndalonin në stacion.
Bryma kishte veshur xhamat e makinave, si një perde e akullt që mëngjesi gri e mbuloi me kristale.
Ndërsa avujt dhe tingujt dukej që flisnin nën zë mes shenjash të mjegulluara.
Një mëngjes gri në sytë e kalimtarëve që hedhin hapat me nxitim.
Një mëngjes gri në sytë e kalimtarëve që hedhin hapat me nxitim.
