Mes pikave t’shiut kërkova portretin
brenda kornizës me ngjyrë të bukur
por kur hëna me rrezet pushtoi detin
Ti mbete si lule ndër gurë e strukur.
Në agimet e hershme u luta për ty
që të të shoh më mundëso, o Zot
sa herë m’u përlotën këta dy sy
kurrë s’ndalova t’kërkoj deri më sot.
E si t’i harroj ata sytë e tu,sy liqeri
portretin tënd në netët pa gjumë
thonë se pas shiut shfaqet ylberi
çdo herë pas lotëve t’kërkoja unë.
Edhe mbrëmjeve vonë të kërkoj
si një dritëhënë e praruar vjeshte
e sa e sa vite çdo herë unë në lojë
e vë fantazinë shkruar të një jete.
