Mesdheu një det që dhimbjen e ka në thellësi-
Njeriu në përpëlitjet te dhimbshme tmerrohet
Koha ka shtruar një shtrat dhimbje ne përjetësi
Dhe Mesdhe i bukur me emër stoli trishtohet
Dallgët ulëritëse përplasen brigjeve pa fund
Gjithësia e drithëruar çfarë i shohin sytë
Shinat e kësaj jete tragjikja po i përkund
Dhe mbretëria e kohës moderne hesht gjithkund
Një kalerim i frikshëm nuk paska asnjë lloj freri
Mesdheu i tronditur ne pafundësi vuan
Ku janë mendjet e ndritura jeta te Ferri
Rrotullohet Toka Mesdheu vdekjet e mbuluan!
Sarezzo, me 10-9-2024
