Mimoza Xhaxhaj
Bukuroshja e qytetit …
*
… Shkelqimi dhe bukuria e saj e pa arriteshme kishte nje terheqje qe i bente ta shihnin te gjithe pa percaktim moshe , femije , te moshuar a te rinje . Ishte bere idhudh per shume vajza dhe jetonte ne endrrat e gjithe atyre qe e njihnin .
– Per te vec kisha degjuar . Sot e ndjeva madheshtine e saj kur me kaloj aq prane dhe pse s´ma kish prezantuar njeri . Biles ndjeva dhe aromen e saj por kur i verejta syte mu duken te pikelluar , sikur fshihte dicka dhe pse mundohej te dukej ashtu madheshtore , Diva …
Si duket ajo dashuri qe fshihte ne zemer e bente edhe me te bukur . Kurioziteti me shtyu te pyesja e te mesoja me shume rreth saj por as nje s´kishte mundur ta njihte nga afer .
Ashtu madheshtore e pa arriteshme nga asnje , tek une “Bukuroshja” mbeti nje enigme , ndaj doja te dija me shume , ku punonte , me se merrej , ku jetonte e tj … ?
Koha qe kisha ardhur me pushime me ndihmoj ti futesha kesaj aventure .
Shtepine ja mesova lehte por edhe ajo dukej edhe me enigmatike se vete Bukuroshja . Shtepia ishte e rrethuat me mure te larte si te ishte fortifikate . Perpara nje Porte e madhe ne forme harku ku datuar dallohej vjetersia qe kishte . Mund te thoshe me plot gojen se ishte nje nga ndertesat me te vjetra te ketij qyteti .
Ne bri te saj ngrihej kinemaja kurse perballe kishte lulishten e qytetit dhe ne anet e tjera kalonin rruge . Keshtu qe ishte e pa mundur te shihje se c´jete behej brenda atyre murreve .
Intenerari i saj ishte nje shetitje ne mes te qytetit , kuptohet perhere e pa shoqeruar dhe ne kthim nje ndalese te biblioteka e qytetit dhe destinacioni i fundit kthimi ne shtepi .
– Ne ate porte nuk shihja , pervec saj te hynte apo te dilte njeri tjeter dhe pyeta veten , me se jetonte kjo vajze … me fryme ?!
Me te vertete s´po e kuptoja sekretin a te fshehten e Bukuroshes se persosur te qytetit ?
Ju vura punes si nje dedektiv i vertete dhe te paren gje qe zbulova , ajo nuk dilte ne qytet dite diele .
Mora masa kuptohet ne distance , ta ruaja shtepine 24 ore por as nje levizje tjeter vec asaj daljeje . Pra te vezhgoje ne porten perballe kjo ishte vetem humbje kohe .
Me shume perpikmeri studiova shtepine rreth e rrotull . Nga te gjitha anet e mureve kacavirreshin ferra te dendura qe te linte te kuptohej se gjate gjate s´kish vene dore njeri .
Si duket kjo ane nga qe ishte e ngushte nuk ishte funksionale por dericka e vogel ne ane te rruges me beri te dyshoja . Po mundohesha te beja lidhjen e kesaj derickeje por per fat u largova ne kohe kur pash te dilte nga fundi i ferrave nje vajze e re . Vajza kishte veshur nje fustan te thjeshte me ca lule te vogla dhe ne dore mbante nje shporte te madhe . E ndoqa nga pas ne drejtim te tregut ku dhe mbushi jo vetem shporten por dhe dy canta te tjera me gjerat qe i nevojiteshin . Ne kthim here pas here nderronte pozicionin e shportes qe mbante ne krah me trastat .
U fute po te i njejti vend pa e kthyer koken pas as dhe nje here dhe humbi aty mes ferrave .
Prita nje cope here dhe si s´degjova zhurme a levizje me shume kujdes hapa dericken dhe ndoqa rrugen qe kishte bere vajza . Gati ne fund te murit rrethues vinte nje si e ndare qe ne anen nga vije ishte e pa mundur ta dalloje , ku zbrisnin disa shkalle ne forme spirale qe te conin te nje dere e rende hekuri .
E ruaja cdo dite ate dere por su hap per nje jave rreshte . Po edhe brenda mureve te shtepise s´pipetinte , ishte nje qetesi apsolute .
Diten e shtate qe i binte te ishte e diele ne anen e pasme perseritej i njejti rite , furnizimi per gjithe javen . Po dhe ne anen e portes se madhe i njejti rite , vec daljet e bukuroshesh se persosur .
Fillova te dyshoja pse bukuroshja nuk dilte diteve te diela ?
… Dhe ne nje nga keto te djela bera lidhjen dhe ju vura nga pas vajzes se thjeshte qe ta shihja me me vemendje .
Ne treg ne distance e humba per nje moment dhe duke e kerkuar me ngute perplasem pikerisht me te . U afrova ti kerkoja falje per kete perplasje por pash se vajza po s´prapsej e trembur .
Per nje moment e pash ne sy dhe tani isha une ai qe u s´prapsa edhe me tmerruar .
Ishte ajo vete , bukuroshja e qytetit qe pervidhej nen petkun e nje vajze te thjeshte .
E njoha nga syte , nga ai trishtim qe si shkitej syve te saj .
Iku thuajse duke vrapuar . E ndoqa der sa arriti te dericka e pasme e shtepise e po ngutej ta hapte por si dukej dericka s´po i bindej .
– Me falni mund te qendroni per pak minuta , ju drejtova ?
Ajo me te sajen pa me kthyer pergjigje mundohej te hapte dericken .
– Se kuptoj pse beni nje jete te dyfishte , here si diva e here si nje vajze e thjeshte dhe te dyja ne menyren me te mistershme ?
… Dhe pse me kurrize e pashe si ju tkurr gjithe trupi po s´nxorri as nje fjale .
– Po po kam kaq kohe qe ju ndjek . Me beri pershtypje pse kjo bukuroshe perhere e vetmuar . Morra ne dore rrolin e dedektivit dhe si e shikoni di cdo gje per ju .
Iku ashtu si ishte pa e kthyer koken dhe per nje kohe te gjate nuk doli fare , ne as nje-rin nga rrolet e saj .
Nga qe s´po dilte as ne treg per nevojat jetike u largova se ndoshta edhe ajo ka menyrat e saj te vezhgimit nga brenda dhe me e keqja nuk doja te behesha shkas i ndonje semundjeve a ndoshta dhe me keq .
– Nje dite e pashe krejt rastesisht kur po kthehej per ne shtepi . Nxitova ta arrija dhe u afrova ta pershendesja por per habi edhe ajo e qete ma ktheu pershendetjen .
– Mundet te bisedojme ?
Tundi koken ne shenje aprovimi . E dukeshme ishte dhe lirshmeria ne qendrim e saj .
– Po e filloj po prap me pyetjen qe ju bera ate dite : – pse beni jete te dyfishte ?
Me pa me ca sy te thelle e te menduar . Uli koken dhe ishte e para here qe ja degjoja zerin kur tha emocionuar : te ecim .
… Dhe filloj te tregonte gjithe historine e saj …
* * * * *
… Une jetoja ne kryeqytet dhe sa here ishin pushimet e shkolles qe e vogel vija ti kaloja ketu me gjysherit e mi . Ate vere sa kisha mbaruar shkollen e mesme dhe si gjithmone vrapoja te arrija sa me pare te gjysherit . Kur arrita porten e madhe e gjeta hapur qe me beri pershtypje dhe u mundova te futesha pa bere zhurme .
… Ndejti nje cope here morri fryme thelle dhe vazhdoje :- ketu u njoha me djalin qe doja .
Ai ishte arkitekt dhe ate dite e gjeta duke diskutuar me gjysherit e mi qe ti shisnin shtepine . Shtepia eshte ne nje nga vendet me me fryme te qytetit dhe ka qene e lakmueshme perhere . Gjysherit s´po binin dakorte dhe jepnin e merrnin me djaloshin por sa degjuan zerin tim , vrapuan e mu hollen ne qafe . Ata me kishin te vetme dhe linin koken per mua e mezi prisnin pushimet . Ashtu te perqafuar si ishim kthyem koken kur degjuam zerin e djalit te me pershendeste : – Alo .
– Alo … ja ktheva dhe une dhe pyeta se kush ishte ? !
Gjysherit ja prene shkurt , qe s´kishin shtepi per te shitur .
Ne darke kur u ulem u thashe gjysherve se prinderit me kishin derguar pikerisht per kete pune se tani qe do te studioja ne universitet do te me mungonit edhe me shume . Idea ishte e tyre se e dinin qe une do te vija cdo fund jave . Nuk fola ekstra ne sy te djaloshit .
Te dy u pane ne sy dhe njezeri thane : – po ne si dime as emrin djaloshit .
– Kete doja te degjoja , te tjerat i rregulloje une .
Ju drejtova zyrave kopetente dhe si morra adresen e djaloshit e mbajta frymen drejt dhe atje . Qelloj te ishte ne shtepi kur e therriten qe e kerkojne . Me ftoj te pinim nje kafe por menjehere i fola se kam lajme te mira dhe le ta pinim kafen atje ne shtepine e gjysherve .
Kur dolem ne rruge me tha nese deshiroja te uleshim diku te flisnim . S´ja prisha , morrem rrugen e qendres se qytetit dhe ne ate ore te heret lokali ishte pothuaj boshe . Si na prune porosine djaloshi e cfaqi hapur simpatine qe kishte per mua dhe me sa la te kuptohej s´po donte te behej fare shitja e shtepise . Ne fund ai e tha troc qe donte te njihej me mua . I lame te mirqena fjalet e djaloshit .
Ne ate kohe shendeti i gjyshes morri per keq dhe djaloshi na u gjend kudo kishim nevoje . Keshtu filluam te afroheshim edhe me shume . Pas nja dy muajsh me permiresimin e shendetit te gjyshes beme dhe fejesen .
Ishte fundi i pushimeve dhe isha e detyruar te largohesha se isha e regjistruar ne fakultet por po largohesha me mendje te fjetur per gjysherit se kishin edhe djaloshin aty .
S´vonoj dhe na erdhi si bombe vdekja e gjyshit ne nje kohe qe gjyshja ishte me keq por dhe shendeti i saj se perballoj dot kete dhe u shua edhe ajo pa u ndjere .
Si mbarova shkollen e larte vendosem te jetonim te shtepia e gjysherve se shume shpejt do te martoheshim . Po benim pregatitjet e fundit te dasmes kur me erdhi lajmi me kob zi , qe djaloshi kishte vdekur ne nje aksident .
Qe nga ajo dite der sot s´pajtohem me ate qe me ka ndodhur . Vendosa te jetoj e vetme ne kete shtepi duke pritur se nje dite do te kthehet …
Pash qe ktheu koken ne ane dhe i fshiu me te shpejte syte .
Me lejoni i thashe , t´iu qendroj afer ta kaloni kete dhimbje …
Ne kete kohe kishim arritur te porta e madhe e shtepise .
Pa folur hapi porten e madhe te hynim . Mbrekullia qe pashe ne ate cast me la pa fjale . Nje shatervane i bukur rreth e rrotull me skluptura , lulet e gjithshka aty brenda te jepte ndjesine e nje Oazi . Te dukej se ishe ne perralle a me mire ne parajse dhe vertet aq shume isha hutuar sa fjalet e vajzes me permenden .
Degjova te thoshte : – edhe ate deren nga pas ai e kishte bere .
… Gjysherit e adhuronin dhe aprovonin cdo gje qe ai bente …
*
Mimoza Xhaxhaj Mane
Gjermani 30 Maj 2022
About Post Author
