Mimoza Xhaxhaj
Poeti …
Zakonisht poetet qe jetojne jashte vendit , promovimet e librave i bejne ne vere . Ne ate kohe gjendesha dhe une per pushime . Ditet i cfrytezoja vec ne plazh dhe mbremjeve gjeja pak kohe per te pare fb. Isha ulur ne nje lokal dhe u kerkova nese ishte e mundur te me lidhnin me internetin . Nuk vonoj dhe kur e hapa telefonin , mes asaj zhurmes tipike tingelluese , u derdhen gjithe mesazhet e grumbulluara gjate dites . Vecova njerin , ku me behej nje ftese per promovimin e librit te nje poeti , qe dhe e kishim mik te perbashket ne miqesine e fb. .
E komentoja kur me pelqente ndonje gje . Kurioziteti me shtyu ti hidhja nje sy faqes se tij . Me pelqyen disa poezi e i fiksova ne telefon , se jo gjithmon kam kohe te shoh ne detaje cdo poet dhe per kete ndihem borxhlie .
Isha ne medyshje per te shkuar se nga natyra jam pak e terhequr .
Ne mengjes heret pas nje shetitje anes detit , si duket energjia qe morra mi ndryshoj mendimet dhe keshtu vendosa te shkoja .
Pse jo … te njihesha nga afer me disa poete e poet qe kembenim here pas here mesazhe e lexonim njeri tjetrin ?!
… Dhe pse takimi ishte pasdite , u nisa qe heret e frymen e mbajta te librarite dhe pse shkova ne disa prej tyre , si gjeta te gjitha ato qe kerkoja . Me kishin lene shije te mire librat e dy autoreve qe jeton jashte , ku i degjova te ftuara ne tv.Rai dhe te diskutohej per librat e tyre .
Te ulesha per nje kafe , ishte idea me e mire me gjithe ate lodhje .
Zakonisht kafen e pi te “International” ose sic njihet ndryshe te (15-te kateshi ) e te prisja der sa te shkonte ora per takimin .
Kafen e pi ekstra aty sa here vij ne Tirane edhe per nje arsye tjeter , sikur me c´mall me dajen tim , tashme larguar … sa do vite kane kaluar sa here futem aty e shoh nga larg tavolinen ku ulej e me vijne ne mendje fjalet e nje miku poet (R . Polisi) qe kishte shkruar per dajen tim ne diten e lamtumires ” Sot , Bedriu nuk ishte si përherë në tavolinën e tij tek lokali i 15 katëshit, por në tavolinën e tij ishte vendosur filxhani me kafenë që ai pinte çdo mëngjes, një tufë me lule shumëngjyrëshe, një monedhë bakshish për kamarierin, një fletë e badhë dhe një stilolaps. Kështu ishte përditë tavolina e tij, por e mbushur plot me njerëz. Sapo mbetej vetëm në tavolinë, Bedriu niste e shkruante poezi, ndaj dhe fleta e bardhë dhe stilolapsi ishin aty në tavolinë sot, a thua se po prisnin të zotin që të viheshin në përdorim…” .
Sa here i kujtoj keto fjale perlotem , ulem ne tavolinen e tij e me duket sikur cmallem .
…Dhe pse isha aty para takimit te Eventit , parapelqeva te mos afrohesha der sa te futeshin te gjithe brenda .
Hyra pak me ndrojtje . Kishin zene vend te gjithe po edhe ata ne podium po flisnin me njeri -tjetrin e se kishin mendjen , keshtu qe pa u vene re u ula aty nga fundi .
Perballe kishin vendosur portrete te shkrimtareve te medhenj dhe ne ane te podiumit kishin vendosur nje tende me kopje te librit qe do te promovohej . Po te njejtet libra i kishin vendosur edhe ne tavolinen qendrore .
Salla ishte goxha e madhe dhe ne mes kishin vendosur rradhe me karrike ne forme harku . S´vonoi dhe u degjua zeri i poetit qe me kishte ftuar . Menjehere ra heshtja . Si ju uroj mirseardhjen te pranishmeve , filloj te fliste per jeten dhe veprimtarine letrare te poetit ne fjale .
Kur permendi qytetin e lindjen qe ishte i njejti me timin , atehere mu shtua edhe me teper kurioziteti ta shihja .
Ndoshta dhe mund te njiheshim si fytyra !
Nga vendi ku isha ulur se dalloja dhe aq mire por edhe fotografine e fb. e kishte si te tymte dhe ne profil , keshtu qe s´me jepte te njohur . Ne te dy-ja anet e mikut tim qe po prezantonte ishin ulur dy burra dhe keshtu s´mund ta percaktoja se kush ishte poeti ne fjale , se qe te dy dukeshin afersisht te nje moshe , me ate qe sa po u tha .
Filluan te lexonin poezi nga libri i botuar qe si kisha lexuar me pare , vertet ishin te mbrekullueshme , biles njera se di po me ngjalli ca kujtime …?!
– Ehh … thashe me vete , sa ngjajne dashurite .
Ne fund kishin shtruar nje koktej dhe filluan urimet e te merrnin autografe nga poeti .
U pervolla te ikja se s´po shihja ndonje fytyre te njohur , sa filluan te krijonin grupe . Si duket miku im qe me kishte ftuar do t´me kete vene re qe larg se pash te me afrohej , duke thene : – nuk shpeton dot kaq kollaj , aq me teper pa u prezantuar me poetin tone qe na mblodhi .
Qesha si e zene ne faj , kuptohet qe edhe duhet te isha skuqur se me zgjati nje gote duke me thene , freskohu . Me morri me vete drejt e te dy shoket qe pak me pare po qendronin ne nje tavoline . Sa po u afruam miku im zgjati doren duke me prezantuar poetin protagonist .
Ne momentin qe u kthye nga ne ngriu ne vend e se deshi veten .
E pash qe e humbi toruan , kuptohet qe se ka pritur kete takim .
– S´po u besoja syve e ne cast humba ekuilibrin e u kapa tek miku im qe po me shihte hutuar e s´po kuptonte se c´po ndodhte . Si neper tym degjova nje krrau te zgjatur nga kercitja e gotes qe u thye ku gjithe te pranishmit kthyen kokat .
Me te shpejte me afruan nje karrike e me prune nje gote me uje .
Si u qetesova pak filluan te me rridhnin lote .
Ai u afrua pa dhene as nje shpjegim dhe si me kapi nga krahu u larguam nga salla . Koken se ngrita e as fola nje fjale .
Si dolem vazhdoja te isha e tronditur . Na uli ne nje qoshe te nje lokali , ku kish me pak njerez dhe porositi dy ekspreso . Kur erdhen kafete me tha ta pija qe te qetesohesha .
– Pasi e morra pak veten , ju drejtova zemeruar : – dhe pse fshiheni pas nje emri te rreme ?
Ai s´po fliste e pashe njehere ne sy dhe vazhdova :
– Nje gje s´kuptoj e pse e gjitha kjo ?
-Ti ke qene aty e ke pare se gjithe shkrimet e mia te dedikohen ty , cdo varg flet per ty , eshte shkruar per ty , ka mall per ty e te kerkon ty .
… Dhe pse dridhesha , inati sikur po me jepte me shume force .
– Pashe qe shtrengoj nofullat duke thene :- ti ike , me le .
– … Po e shihja habitur dhe ju pergjigja … une , as nje here s´kam ikur .
* * * * *
Ne te njejtin vend ku takoheshim perhere erdha edhe ate te fund-men dite . Te pash qe nga large qe ishe i dehur , se ecje duke u lekundur , si ajo varka boshe kur e merr dallga .
Kur u afrove po me shihje me ca sy te zjarrte prej pijes . Aq shume kishe pire sa qe dhe fjalet mezi i nxirrje , gje qe e forconte edhe me shume era e rende e alkolit .
– Mbytur nxorre nje te lutem duke u afruar dhe me kape nga krahet e tentoje te me puthje . Mundimshem duke u dridhur nga frika se s´kisha pare ndonjehere te dehur aq afer , mezi u shkeputa duke te shtyre e u largova nxitimthi pa e kthyer koken .
– Se di sa shume kane qene ardhjet e mia edhe me pas te po ai vend por ti s´erdhe me as dhe nje here … dhe gjitheheret fajin ja kam vene asaj pije ?!
– Si e pashe qe s´po reagonte , ja thashe cop :- apo cdo gje ka qene e genjeshter e e kam ushqyer veten me endrra kot .
– Pastroj zerin ku dukej qarte qe edhe ai s´ishte i qete e nisi te thoshte :- e njeh ti baban tim ?
E dija qe nenen se kishte po per te atin s´me kishte folur ndonjehere … ndaj ngrita supet ne forme mohimi .
… Dhe kur me beri te ditur se kush ishte i ati , atehere nisa ti tregoja gjithe historine lidhur me te atin …
* * * * *
Sa isha punesuar ne ate ndermarrje e si fillim cdo gje shkonte mire . Nuk kisha probleme me njeri , vec se nje dite duke kaluar me kolegen time duke qeshur dhe pa dashje u cikem sup me sup me shefin e repartit ( qe doli te jete babaj juaj ) . U ktheva menjehere e i kerkova te falur . Mbeta habitur e s´po u besoja vesheve se me sa mllef mu turr e s´la fjale te ulta pa me share por edhe une ju ktheva me te njejtin cmim .
– Ne fjalosje e siper nderhyn nje djal i ri qe se kisha par me pare duke i thene atij : se s´ju kane hije ato fjale e aq me teper nga mosha ju bie te jeni babaj i saj .
E terhoqa shoqen time se dhe ajo habitur s´po e besonte te gjithe kete e po thoshte se normal ai eshte njeri i qete dhe e respektojne te gjithe .
Se dija ku qendronte puna e aq me teper mua as me lidhte puna direkt me te , se isha dizenjatore . Kaluan kohe e su ndesha me me te por djali qe me doli ne mbrojtje mu vu nga pas dhe pse cdo here e refuzoja e as qendroja ta degjoja . Nje dite i fola aq ashper se me kapi nga krahu qe te ndaloja e qe nga ajo dite nuk u afrua me .
Kur hyj te porta e ndermarjes ndeshem me miken time e si me pa te prere ne fytyre i tregova c´me ndodhi me ate djalin .
– Oh tha : e di ti , ata te dy rrine bashke dhe nje dite vertet i pashe qe po qeshnin me te madhe , gje qe me beri te dyshoja .
– Tani tek une cdo gje u sqarua , qe ne momentin qe me treguat identitetin e tij .
– Une keto fjale pa droje mund ti´a them ne fytyre babait tuaj .
– Me pa me ca sy te zbrazet e pa ndjenja e tha :- ai nuk jeton me .
– S´po mundesha ta permbaja veten e i fola lenduar :- … dhe ti i besove atij ?
– Nga goja i doli nje “Jo” e prere por sy-te tregonin te kunderten .
– Mu peshtiros kur pash qe te ai kish kohe qe kishte vdekur cdo gje … pa folur as nje fjale , u ngrita e ika … !
* * * * *
Mimoza Xhaxhaj Mane
Albania – Gjermani
