Mirela Leka Xhava
Një shpirt-Femër
U ula n’atë prag porte imagjinar, ku ulej gjyshja ime
Ndonjëherë, për të fjalosur me komshije
Të rejat e fundit, të shkuarat, një dit’, një javë
Meraku për bijtë, meraku për burrat,ç’merak
Përmëndësh receta,që shkëmbeheshin tërë gaz.
Bisedat të gjata, ndër vite, epoka, që mbi ballë gjurmë jete i lanë.
Por unë, ardhur nga galaksia e mbesave,
Yjësia qiellore e femrave
Pranë teje, të rrija, kisha këtë fat.
Lotët e tu m’ i dhurove si perla në qafë.
Buzëqeshjen tënde e bëre burimin tim të kristaltë.
Gjithçka jotja, ti je në mua , të ndjej shpirtin që me flet brenda vetes
Si jetë, si dashuri, si femër
Për ta transmetuar pa kursyer,në brez tjetër
Ashtu të bukur, kryelartë, e me zemër.
************************************************
Une âme-femme
Je me suis assis sur cette porte imaginaire, où ma grand-mère était assise
Parfois, pour parler à voisines
Les dernières news, le passé, un jour’, une semaine
S’inquiéter pour les fils, s’inquiéter pour l’homme, quel souci
Mentionnez les recettes qui ont échangé tout plaisirs
Les longues conversations, au fil des années, de l’époque, qui ont laissé des traces de vie sur son front.
Mais moi, venant de la galaxie des petites-filles,
La constellation céleste féminine
A côté de toi, pour rester, j’ai eu cette chance.
Tu m’as donné tes larmes comme des perles autour de mon cou.
Tu as fait de ton sourire ma fontaine de cristal.
Tout à toi, tu es en moi, pour sentir l’âme qui me parle
Comme la vie, comme l’amour, comme une femme
Donner sans ménagement, à la prochaine génération
Si belle, fière et sincère, soit-on.
About Post Author
