——-
Dikur kisha një mike,
Ajo plisin e urrente,
Kur e shihte foton time,
Ne plisin në familje,
E kemi trashëgim,
Në këtë foto të vjetër
Është vëllai i babës tim.
Nuk kam ego të sëmurë,
S’më prish jo, bukurinë,
Plisi me shqiponjë n’flamurë,
M’shton m’shumë krenarinë.
Më shikoni m’qeshin sytë,
Dhe shumë e lumtur jam,
Me plisin e bardhë mbi kry,
Shqiptare emrin e kam.
Është i bardhë si borë,
Ka shumë domethënie,
Se mbi k’të plis ndriçon,
Shqiponja dykrenare…
Sa të më jep ymër Zoti,
Në breza do e kultivoj,
Këto vlera t’kombit tonë
Në përjetësi të jetojnë.
Ndofta këto vargje mike,
Me profil tjetër i lexon,
Por mos më shaj më plisin,
Se kurrë hallall s’ta bëj!
