(Kushtuar mësimdhënësve të viteve 92/99)
Mos më thuaj asgjë
për ato ditë të vështira
kam ikur nga errësira.
Mos më thuaj të kujtoj
atë copëz jete nën akull
e kam vështirë ta harroj
shumë halle kam pasur.
Mos më thuaj sot hesht !
për sfidat që unë kalova
kur diellin e zinin retë…
por unë eca,nuk ndalova.
Ëndrronim kohën e mirë
që frytet e lirisë t’i gëzojmë
dhe të gjithë bashkë,të lirë
drejt së ardhmes të hapërojmë.
Po sot çka po përjetojmë
këto të drejta si shoh dot
këtë pension që gëzojmë
është një ndihmë me lot…!
