Mos m’lini n’vetminë ..!?
Mos m’lini n’vetminë e mjerueshme!
E mbrëmjen e gëzueshme,m’a k’theni dhimbje.
Dua,që kokën t’mbështet mbi ty,
E lotin ta derdh për vëndin tim.
Q’mbrëmjes t’dal të shikoj qiellin me sy.
Mos më lini në vetminë ?
Që t’më shtoni dëshpërimin.
Për rininë e larguar.
Mos,ju lutem,vendin e lini?
Ikët, në dhe të huaj për t’punuar.
Plagët e shpirtit,mos mi hapni?
Lotët,mos m’i lini t’prishin syrin.
Vuajtjet,mos m’i shtoni?
Qëndroni,t’gëzojmë vjeshtën e vendit.
Sa ,pa shpresë më latë?
Me vetminë që është e rrëndë.
Ditët shkojnë,vëndi shkretë,
Me njerëz që vëndin s’duan.
U largua ëmbëlsira e vëndit!
M’latë vetëm,me pleqtë e fëmijët.
Vetminë m’a latë mbi shpinë,
E Diellin më s’ndrit si më parë.
Mos më lini në vetminë?
Mos,vëndin e lini?
Dhuroni vetëm dashurinë!
Këtij vëndit të bekuar nga zoti.
V Pëllumbi autori.
