Motive milaneze
SORKADHET
Të brishta si vetë brishtësia,
Të rrezikuara.Kut tjetër nuk njeh barbaria.
E megjithatë gjahtarët mizorë
E vrasin sorkadhen e gjorë.
Si nuk u plaska çiftja në dorë?
Në syrin e sorkadhes së vrarë
Ca lotë çurgojnë për pyllin që nxin.
Atje do të gjeni dhe lotin tim.
Milano,më 11.08.2022
EH!
E pashë dhe nuk më gabuan sytë:
Borxhliu im paska shkuar për pushime.
Kapardisur dukej në një nga fotografitë,
Kaposh mbi thekër,veç pak ndryshime.
Unë,nën këmbë alpesh, i drobitur,
Zemra si lumenjtë merr arrati,
Vrapoj ,shkallët e metrosë duke ngjiturzbritur,
Në punë duhet të ndodhem përsëri.
Prap m’i kripin sytë ato valë,
Që kokën thyejnë në breg e bëhen shkumë…
Eh,borxhliu im,ma le fjalën pa fjalë,
Bën plazh dhe pabesisht m’i vret ëndrrat në gjumë.
Milano,më 11.08.2020
PRAPE ME DETIN
Të dy të thinjur
E prapë të dy fëmijën i bënim njëri-tjetrit.
Diç shkruaja në rërën e lagur,
Pas guaskave e lija vrapin,
Ai dërgonte fshesën e valëve,
Zemrës sime shpejt ia zhdukte traktin.
Megjithatë
I flaknim tej të gjitha grindjet,
Nuk i shkonin aspak moshës sonë.
Përqafuar i fshiheshim bregut thellësive,
Kërkonim ta mbysnim gjelbërimin.
Nuk kish si të ndodhte ndryshe në Gjenovë.
Milano
