” NDOSHTA “
——————————-
*
Ndoshta nëpër vite prap një çast do gjesh
Të trazosh kujtimet për rininë që shkoi,
E nëpër ëndërrime përsëri do biesh
Sa nga ato përjetime malli do t’pushtoi !
*
Por tash e përgjumur, e thinjur, e plakur
Para një pasqyre rrudhat do t’shikosh ,
Në dëshpërim do jesh për ndjenjen e flakur
Dhe ato ditët tona, do nisësh ti kujtosh !
*
Do sjellësh nëpërmënd kohën tonë rinore
Që bashkë me moshën shpejt iku u tret ,
Dhe vetëm atëhere dashurisë Hyjnore
E shpirtit që të deshi , do ti besosh vërtet !
*
Pastaj do të duket gjithçka pakuptim
Tek mediton me veten ende e përgjumur,
Nga ai pendim i vjetër thell në dëshpërim
Për gjithçka që kishim , tash të përhumbur !
*
Diçka do pëshpërish në limonti , në heshtje
Me hapa të lehtë tek ecën ngadalë ,
Lëkundur si gjethja pas një fundi Vjeshte
E zverdhur, e lodhur, në vetmi , pa fjalë !
