” NDOSHTA “Albert Hitollari


” NDOSHTA “

——————————-

*

Ndoshta nëpër vite prap një çast do gjesh

Të trazosh kujtimet për rininë që shkoi,

E nëpër ëndërrime përsëri do biesh

Sa nga ato përjetime malli do t’pushtoi !

*

Por tash e përgjumur, e thinjur, e plakur

Para një pasqyre rrudhat do t’shikosh ,

Në dëshpërim do jesh për ndjenjen e flakur

Dhe ato ditët tona, do nisësh ti kujtosh !

*

Do sjellësh nëpërmënd kohën tonë rinore

Që bashkë me moshën shpejt iku u tret ,

Dhe vetëm atëhere dashurisë Hyjnore

E shpirtit që të deshi , do ti besosh vërtet !

*

Pastaj do të duket gjithçka pakuptim

Tek mediton me veten ende e përgjumur,

Nga ai pendim i vjetër thell në dëshpërim

Për gjithçka që kishim , tash të përhumbur !

*

Diçka do pëshpërish në limonti , në heshtje

Me hapa të lehtë tek ecën ngadalë ,

Lëkundur si gjethja pas një fundi Vjeshte

E zverdhur, e lodhur, në vetmi , pa fjalë !