Eli Nebi -Plaku
E huaj ndihem,
kur shkoj në vendlindje
Asgjë,nuk më kujton fëmijërinë,
ku çelte zambaku…
Kërkoj,rrugën e ngushtë,
që shkelja çdo ditë ….
Ah, për ato vende
sa, kam mallë…
Atje, unë njihja,
çdo gur, çdo strall….
Shtëpizën e vogël,
ku linda, kerkoj…
E largët më duket
Sot, të tjerë atë e kanë..
Zërin e ëmbël të mamasë,
nuk e dëgjoj..
Diku m’u shfaq,shëmbëllimi
i babajt ….
Si gur dhimbja,
më rëndojë,në zemër…
Lotët e pabindur,
shpërthyen si dallgë…
Ulliri i moçëm, uli kryet me dëshpërim
Friu era, dhimbjen të më marrë….
Mes zhurmës së erës
m’u duk sikur një zë,foli…
“Mos qajë bijë,
mos derdh pikëllim…
Se në rrjedhën e kohës,
çdo gjë shëndrrohet
Në rrjedhën e kohës,
çdo gjë merr ndryshim”…!!
Ndryshim…!!
– ika dhe me vete mora
ëmbëlsinë e dheut tim…..!!
