Flej i trazuar ,në erësirën e natës së gjatë
Vetëm terri,më shoqëron natë për natë
Sikur kam ndjenja se,je ne shtrat
Nëpër erësirën e natës,s’ndihem rahat
I mbaj sytë mbyllur fortë,ëndër
Frikohem t’i hapë sytë,se nuk do të shoh
Ëndra le të vazhdojë,ëmbëlsirë e erësirës
Instiktet, më kaplojnë ,e të shtrëngoi fortë
Shtrëngimet boshe,deri në dhimbje gjoksi
Drita më tradhton, gjersa erësira më gëzon
Pyes, në vete se në cilën der troket
Dhe ç’kërkon,nëpër dhomat e huaja
Sindromi i gjenit,të sëmurë të sundon
Tradhëtinë ,shumfishe fare se gjykon
Natë për natë,shtrat më shtrat
Jam, i verbër në moment,dhe nuk shof me sy
Nuk shof, as nuk ndëgjoj se ç’thuan për ty
I japë shansë,dashurisë verbore që e kam ritë
Sinqeriteti , i denjë do të më nxjerë në dritë
Do të më dalë,si befasi personja më,me meritë
Nexhat Bexheti
