NË LABIRINTE LASHTËSIE
Sa herë që,
udhëve të Fisit,
në labirinte lashtësie
u futem me zjarrminë
ku më ngulet hajnisht
një gjemb ferre
aty, në këmbë,…dhe
dhimbja nga thembrat
më godet në kokë
nuk ofshajë e nuk shajë
se s’prajë…
e sa për t’u ankuar
nuk dua… sepse
zemra më thot
të jesh asket…
e unë ia them këngës
në gjuhën e nënës
që, kandilçe m’çon
tek rrënjët e Thanës.
About Post Author
