Mjellma e bardhë në liqen
Po vozit, bishtin e ngren,
Aty pranë janë dhe patat,
Eh sa zhurmë bëjnë qafëgjatat.
Një mbasdite me to e kalojnë
Qeshin ato dhe duartrokasin,
Ato tremben, po ne si ngasim.
Një rosak e një patok
Zhyten thellë porsi dy shokë
Kapërcejnë dallgë e valë
Porsi dy notarë të rrallë.
Shndrin liqeni si flori
Rrathët bëhen rrumbullak
Këtu do vimë përsësi
Se ka mjellma e rosakë.