E veçanta e këtij -Krijimi Poetik-është ;-se është shkruar 40 vjet e kusur më përpara kur ishim në moshën e adolishencës dhe më kujtohet si tani ja kam
dhënë sëbashku me disa krijime të tjera një -personi-që për etikë nuk ja përmend emrëin i cili kishte botuar një libër me vjersha për partinë ku reagimi i
tij ka qënë -brutal-mi ka grisur para syve të mi.Ç’i ke keto vjersha -dashurickash-më tha.–Ku është këtu -partia-ku janë organizatat e masave,ku janë——
komunistët-.??? Me gjithëatë edhe sot e mbaj mënd dhe e rishkrova prapë,
–
Në mbrëmjen e vallzimit ti më rrije
më rrije e heshtur,e vetmuar
vetëm syte e mi ishin ngulitur
tek sytë e ty për të vështruar.
Rrije herë,herë ti me kokë ulur
mu në mes të shoqeve të tua
atje ku ishe ti,mes -shoqesh-
me ”bisht”të syrit më shikoje mua.
Filloj muzika e vallzimit
u çova drejt teje u sula
ka mundësi të vallzojmë thashë
dhe para teje unë u perkula.
Muzika që filloj,ishte një vals
një vals i bukur,hije rëndë
ashtu e kuqur ti në fytyrë
menjëherë u çove në këmbë.
Filluam bashkë ne të dy
filluam të dy të vallzonim
s’flisja dot nga emoncioni
që ne të lirë të bizedonim.
E mbaje ti kokën poshtë ulur
edhe kur me mua vallzoje
shpesh here e ngrije,nga pak kokën
dhe me turp në sy mua më shikoje.
Më në fund e mora guximin
duke vështruar në sytë e tua
dhe të thashe duke u dridhur
të dua ty moj vajzë ty të dua.
Në sytë e tua atë çast unë pashë
një rreze drite,një shkëlqim
me buzëeshjen tënde të ëmbël-
sikur ju thoshe shoqeve,është i dashuri im.
VILSON MERSINLLARI.
VITI-1978.
