Ne nje fushe mbushur me lule
plot margarita pranvere
ne nje stol i ulur vetem
larg pranis se te tjerve.
Nderment kaloja ca vargje
nisa te shkruaj poezine
nje nga zogjte me vinte prane
se cme thosh me cicerime.
Zogu hip e zbrit nga pema
mblidhte bare per folene
un vazhdoj trazoj fjalet
e ndjeja veten te qete
Në këtë dite kaq e bukur
plote arome e gjelberim
era loz me rete e qiellit
un vazhdoja poezine.