Në rërën e lagur,këtu në buzë tek Deti
shkrova me dorë në rërë,fjalën -Poezi-
këtë fjalë që e do,aq shumë dhe Poeti
e shkrova pak si bukur,pak me terezi.
Dallga e lehtë e Detit,mbi fjalën kalonte
ikte ajo lehtë,lehtë,ngadalë me qetësi
dallga tregohej e butë,sikur e ledhatonte
aspak nuk ma prishte,fjalën e bukur poezi.
Shumë njerëz kalonin,bregut një nga një
dhe çifte të shumtë,të kapur dorë për dore
kur unë rregulloja,ndonjë shkronjë nëpër të
kush e di si thoshin,qënka me të meta mendore.
Dallgët u rralluan,u qetësua Deti i tërë
dukej teje dhe mbanë,i qetë i gjithë Deti
fjalën e bukur -poezi,-që shkrova në rërë
dhe kur ika në shtëpi,ajo e gjallë,atje mbeti.
