Fali Ndreka
Në rrugën e jetës
Itali
gjendemi të gjithë,
Por disa mbledhin rrugës
kotësinë e thëngjijtë,
E disa i mbysin kujtimet
si asnjëherë.
Dhe ecin gjatë rrugës
të drobitur e të mjerë.
Të tjerë mbushin valixhet
dhe shpinën plot ngarkuar,
Më peshën më të rëndë
të kohës së kaluar.
E kështu ata mbartin
me vete shumë pesha
të rënda,
Nga ta u ligështohet shpirti
e u mpaket zemra.
Sepse në valixhen e së ardhmes
asgjë nuk kanë vënë.
Merren vec me të shkurën,
Të tjerët akuzojnë e shajnë.
Por vjen një kohën në jetë
Që përdor drejtë peshoren.
Kështu e shkuara u pengon këmbën,
Dhe ata e humbin fitoren.
