Në studion e shokut tem Nestorit ,ashte tanë deti ,bregu ,dallgët ,shkembijt era ,dielli, mëngjesi, perëndimi ,ne studion e ti gjëmojnë dallgët ,hidhen e përdridhen ne gazin e kangen e vet pulëbardhat ,flladi lot ne gjoksin e valove sikur përkëdhelë gjoksin e te dashures,gjithshka levize ne nji studio te madhe por te vogël për me xane detin.
Kur i them ,piktor i detit shoku I jem qesh me atë te qeshunen qe unë ja njof qysh herët ne bangat e liceut ,kur dikush prej profesorëve ja përkëdhelte sedrën dhe ai e kalonte si tash me mu me nji buzëqeshje.
Artistin e lidhe vendlindja ,dhe I a ka për borxh ti a shpërblejë me veprat e ti ,e ku ka ma bukur se ti pikturoj detin qe lëvizë si shpirti njerëzor ,here I bute me vale here i ashpër me dallge, asht I bukur deti edhe kur dielli del prej malit edhe kur ndizet flake dielli e zbret ngadalë ngadalë te shuhet ne dete.,kte pikturon I madhi Nestor ,shpirtin dhe ofshamën e mallin kte e ndine vetëm nji bir I saje artist!.
