Në Vajzë rruga më shpuri
Bukurit e vëndit tim
Nuk i gjen dot nëpër botë,
Shqipëri o vëndi im,
Labëri gurë stërralli,
Që ndrin si hëna në malë,
Fshatrat qëndisur me dorë,
Janë bukuri e rrallë.
Në Vajzë rruga më shpuri,
Ishte mrekulli vërtet,
Sa hyje brënda në fshatë
Të priste poeti vetë
Busti tij qëndronte lartë,
Sikur thoshte mirë se erdht,
Zhgabë e flamurit në dorë
Dhe vargjet të shkruar vetë
Që aq shumë i ka kënduar
Vlorës dhe vëndit të vetë.
I pa vdekshëm do të jetë,
ALI ASLLANI TRIMË ME BESË.
Në Vajzë rruga më shpuri,
Ishte mrekullia vetë,
Shpella vajzë ishte në rrugë,
Të bënte të kthehesh e vetë
