NË ZEMRËN TËNDE DUA TË MBYTEM!
Në zemrën tënde dua të mbytem,
Le të mos mbetet më asgjë nga unë .
Në zjarrin prrush,i gjithi le të digjem
Në kapilarët e tu të notoj,si në lumë !
Në detin e zemrës tënde të lundroj,
Ti brenda saj,ke vend sa një planet
Aty e dashur,përgjitmonë dua të jetoj.
Të më pëshpërisësh “Të dua poet “!
Dua me sytë e tu ,ta shoh këtë botë ..
Ku çel një lule dhe ku rrjedh një krua.
Të mbytem në ata sy,në një pikë lotë..
Një pikë lot i yti,një Amazonë për mua!
Në gjoksin tënd,të mbështes kokën .
Të ndjej hovet e brishta femërore..
Të bëhemi njësh me afshin e tokës..
Të kujtojmë të dy ,shpërthimet rinore!
Në buzë të ngjiej mallin e përvëluar
Miliona puthje.., të kam mbetur hua…
Ta marr me vete mushtin e mjaltëzuar
Planeti me ëmbëlsirë ,ka emrin grua!
Në frymën tënde, bashkë me ty frymoj.
Me gjithëçka tënden,jetoj në polin e Veriut.
Në çdo frymarje të them:”Të dashuroj..
Fryma jote më jep jetë ..,mua..njeriut !
