Nga perëndimi në lindje
Të filloj kështu ngase e tillë u linda
Pas perëndimit të diellit
Dhe para lindjes së tij
lindi edhe dielli
Këtë mund ta shihni
Vërtetë është një mrekulli
Nuk u linda me të qarë
po me një buzëqeshje në fytyrë
Me sytë posi qielli pa retë gri
Në shtëpinë plotë dashuri
Isha i pari gëzim
Dhe pse isha vajzë.
askush nuk ndjeu pikëllim
Të gjithë kanë një nënë
Unë kisha më shumë se dy
Për këtë të gjithë habiten.
Unë e quaj mrekulli
U rrita me dëshirën
Që të mos e shijoj errësirën
Pa çka se asaj ia fala dritën.
Kështu ndodhi vazhdimisht
Nga perëndimi në lindje
Unë përher gjej veç mirësi
Në këtë jetë të mbushur plot dashuri.
