Dëshiroj që asnjëherë mos e kujtoja
Do të vdisja atë çastë nëse të haroja
Ndëshkimi për mua është, se e mbaj mëndë
Kënaqësinë e buzëqeshjes dhe shikimit tëndë
Vuajtjet e mia janë rezultat i besnikërisë
Ti nuk i shfrenove ndjenjat ndaj tradhëtisë
Sot gëzohesh si e hutuar, se gjoja kore fotore
Nesër, do t’a kuptosh se ngele pa strehimore
Edhe kur të vdesë,më hidhni sherbet te varri
Gjatë jetës,shpirti m’u helmua për së gjalli
Pas dashurisë u betova, sikur me qene i dehur
Sot është shume vonë, mendë për t’i mbledhur
Nexhet Bexheti
