MAKTHI I PERSEFONIT( Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ)
Persefoni, e bija e bukur Zeusit dhe Demetrës, ra në dashuri me Pluton( perëndia e botës së poshtme, Adit)U ra dakort që gjysmën e muajve Persefoni të mbesë në botën e Poshtme dhe gjysmën në botën e sipërme, me ndryshimin cilësor që , kur delte në Tokë gjithçka ripërtërihej e lulëzonte( cikli i stinave)Poeti NIKOS GATSOS , i pari qysh në vitin 1976 shprehu shqetësimin e madh për ndotjen dhe shkatërrimin e mjedisit.I thotë Persefonit të mos dalë në Tokë, të flerë, për të mos parë katandinë e natyrës së gjymtuar..
MAKTHI I PERSEFONIT
Atje ku mbinte bari i zogut, t’ egrat
menta
Ku toka shpërthente ciklaminin e saj të parë
Tani fshatarët pazarllëk bëjnë me çimentat
Të vdekur bien zogjtë lart, përmbi furrnaltë.
Pra, fli moj Persefoni
Në gji të tokës fli
Mbi të botës ballkonin
Më kurrsesi mos dil.
Atje ku duart i bashkonin nismëtarët
Devotshëm para hyrjes n’ altar flijimi
Flakërijnë turistët tani bishta cigaresh
Shkojnë të shohin fabrikë destilimi.
Pra, fli moj Persefoni
Në gji të tokës fli
Mbi të botës ballkonin
Më kurrsesi mos dil.
Aty ku në një bekim e shndërronte deti shtatin
Ishin urata blegërimat e fushave
Tani kamionët në kantierin detar mbartin
Hekura, lama dhe fëmijë, zbraztinë e trupave.
Pra, fli ti Persefoni
Në gji të tokës fli
Mbi të botës ballkonin
Më kurrsesi mos dil.
Shqipëroi : Lefter Shiko Κ/480n.g.ά.
