NIKOS GATSOS
TASH E GJITHNJË( NΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ)
Me një biçak
Si baxhën bënë copë,
Një darkë pra,
Si bishat ranë
Dhe prej shtëpisë të morën..
Kur një mëngjes, tej në një cep
Në Koqinja’
Vrasësin pashë të kalojë
Me një xhelat..
Vite mes njerëzve e kërkoja
Por , ndërkaq,
Me mortjen bashkë ai ecte
Krahpërkrah..
Tash e gjithnji
Mes jetës ty
Të kisha ankorimin
Por një agim
Në tokë të shtrirë
Ta mori plumbi shpirtin.
Dhe një mëngjes,
Tej në një cep
Në Koqinja,
Pashë hajdutin , katilin, atë xhelat..
I kishin lidhur përreth qafës një litar
Ia shtypnin kokën si të gjarprit vrerëmadh.
Sot e gjithnji….
Shqipëroi: Lefter ShomoK/ 480n.g.α.
