Një botë e shtirur !
Njerëz të shtirur ,fytyra të ngrira ,
fjalë të ëmbla por zemra të shtira .
Buzëqeshje të rreme ,si dita me natën ,
premtime të thyera ,pa ndienja ,që vrasin.
Sy që nuk shohin ,zemra që nuk ndiejnë ,
me shpirtin e zi ,justifikim gjejnë .
Me maska të ndritura ,të lyera me kujdes ,
nuk harrojnë mashtrimin ,ju është bërë ves.
Një botë e shtirur ku njerëzit janë të ftohtë,
çdo shpirt një aktor ,që fsheh dhimbjen me lot.
Një lojë që luhet ,mes shpirtrave tanë ,
askush nuk u del zot ,me lot shpirtin e lanë .
Të gjithë kërkojnë dritë ,por humbin në një hije ,
të ëmbla shprehen fjalët ,pa ndjenjë dashurie .
Një dorë që të prek ,por kurrë nuk të mbështet ,
një botë prej fasade,një errësire pa jetë .
