Një jetë veç kujtime !
Kafenetë mbushur plot, me zëra të qetë ,
në qoshet e ngrohta, pensionistët janë mbledhë.
Me filxhanë të vegjël, nën avujt e kafesë,
biseda të ëmbla rrjedhin si lumi, pa stres .
Me çdo gllënjkë kafeje ,vjen një mendim ,
një kujtim i bukur ,nga një kohë që shkoi.
Cigaret nisin e shuhen nëpër tavolina ,
dhe fjalët vijnë e shkojnë ,si fllad nëpër stina.
Në çdo fjali ,një kujtim i gjallë rritet ,
një jetë e kaluar që në zemër mbetet.
Koha e tyre është thesar i madh ,
një libër i hapur në çdo faqe të bardhë.
Ata që dikur punuan me zell dhe fuqi ,
sot ngadalë ecin ,me qetësi e me dashuri .
Në sytë e tyre shkëlqen drita e një jete ,
por dhe nga ata që vuajtën nën vete .
Ata që dikur ecnin me hapa të shpejtë,
tani ndalen në çdo cep ,me buzëqeshje të lehtë.
Në çdo rrudhë ,fshihet një histori e gjatë ,
një kujtim ,një ëndërr që s’kthehen më prapë.
