” NJË KUJTIM RINIE “
———————————————
*
Sa herë një kujtim rinie
Si një fllad Pranvere vjen ,
Nis më pas e ma rrefen !
*
Dhe ca fraza që i shkrova
Vashës që qesh dashuruar,
Netëve kur ja këndoja
Veç Hëna , në pat t’reguar !
*
Nga ballkoni më vështronte
E më ndiqte pa bërë zë ,
Por diçka dukej e mundonte
Ndaj se pashë t’buzëqesh atë !
Nuk mu dha njè herë ti flisja
Tek e shihja në atë mërzi ,
Veçse rrija e sodisja
Me aq mall dhe dhembsuri !
*
Ndjeja ngazëllim e gaz
Para asaj , sa vetë e di,
Ajo heshtazi e gjithë maraz
Sikur më thosh , i mjeri ti !
*
Nga ballkoni ku qëndronte
Shpesh një Karajfil më hidhte,
Por se di përse ngurronte
T’më takonte poshtë të zbriste !
*
Rastësisht një ditë nga largë
Drejtë meje e pashë tek vinte ,
Mbi karrocë , aty në parkë
Ish dikush , nga pas e shtynte !
*
Der atëherë jo nuk e dija
Që kish qenë paralizuar ,
Ndaj sa herë atje kur vija
S’dilte as për t’më takuar !
*
Vërtet syve si besova
Tek e pash ashtu atë Ëngjëll ,
Veç atëher unë e kuptova
Se gjithçka , do t’mbetej ëndërr !
*
Diçka deshën për t’mkujtuar
Lotët e saj atë çast në sy ,
Se në k’të jetë e lumturuar
Unë jam ndier , vetëm me ty !
*
Dhe nuk rreshta deri vonë
Ti këndoja si më parë ,
Ndërsa ajo nga ai ballkon
Lule më hidhte , mbi kitarë !
*
Tash m’ka mbetur në mendime
Ndaj s’mund të këndoj me gaz ,
Por për herë nè përjetime
Kujtimi , për të do flasë !
