Ne jemi njerëz
të zot paskemi qënë kaherë
të krijojmë ngjarje enkas
me fuqi biblike, me shpirt, me zë dhe jehonë
Ato më të bukurat shkëlqejnë si safiri
bëhen nuri që na rrëmben sysh
në zgrof të qënies sonë.
Frymoren tonë
e bëjmë vesë për lulet sapo çelin
për të treguar se jemi prapë gjallë dhe prapë
ashtu të përunjur
ecim me kahje herë poshtë
herë sipër resh atje lart
Se e dimë se atje një dritë na ndriçon
prandaj i bëjmë adetet tona
nga mëngjesi në darkë.
Qiellit të lagur ndezim ylberet
që i bëjmë kordele të ngjyrta
për vajzat tona të ëndrrave
Dhe në yshtjen e beftë të magjisë
puthemi dhe përqafohemi
të çmendur
e shfryjmë delirin tonë nga gjaku në rremba
të pakohë, në ngarendje.
Perëndimeve të zjarrta
këndojmë për dashurinë
Na duhen veç ca tela, një kitarë
një zemër, një shpirt që qesh, që qan
Vijat e shiut i bëjmë pentagrame të gjata nga qielli në tokë
dhe pikat që bien
nota të ëmbla të vuajtjes sonë krenare…
Kur vaji na buron lotësh
e gjakun na idhnon
ne heshtim dhe rrugës prapë vazhdojmë
Kur biem në dashuri
trëndafili i jetës për ne kuqëlon…
Ne jemi njerëz
të zot të krijojmë ngjarje enkas
sot e përgjithmonë…
