Binte shi,
unë dënesja si era e marrë.
Shpirti qe lënduar
Shiu që ra prej kupës së qiellit,
depërtoi në mua deri në eshtër .
Zemra u ftoh si metali,
nuanca magjike më nuk dhuroi.
Binte shi, shi që shpërndante trishtim
dhe Ti shihje me qetësi
lëngimin e lotëve të mi .
Lëshova britma drejt kupës qiellit:
Mos bjerë më, o shi,
se bota të pa!
Lëri të shohin njëherë të vetme dhe lotët e mi.
Janë lotë me nuanca më të bukura se të tuat,
lotë që kanë tinguj dashurie,
që ringjallin në goditje mëndje të lodhura…
– SH.A
04.09.2023
