NUK DITA TË SHKRUJ. . .
Nuk dita të shkruaj
për nënën
Nuk dita ta falenderoj:
që më fali,
për qumështin
që më mëkoi,
për udhët
që më shtroi,
për dashuritë
me të cilat
më jetësoi,
për vitet
që sakrifikoi,
për gëzimet
që shkelmoi
të më rrit mua,
për trup e shpit
që i plaku
rininë
për t’ma falur mua.
Dhe unë
egoistja, mosmirënjohësja
e quajta
detyrim të saj
që GJITHÇKA
bëri
për mua:
detyrë e saj!
