——————–
Nuk ka si mëndja,thoshin të moshuarit
o Zot na ruaj,në këtë jetë mëndë
sepse ajo është tamam,si maja e pluarit
që e hap brazdën,në vënd dhe pa vënd.
Po s’e mbajte në brazdët,mirë parmendën
çakërdiset edhe kur e heqin,atë Qetë
kështu është mëndja,në trurin e njeriut
dhe kjo është,po thuaj se e vërtetë.
Mëndja është,po shumë delikate
si një mizë e egër,ajo fluturon
ruajeni sa pa ikur,të marri rrugë
që ta mbaje më,asnjeri nuk guxon.
Se mënndja gënjehet,shumë kollaj
bëhet euforike,bëhet mëndjelleshë
sepse një mëndje është,laj-thaj-
se po te iku një herë,s’ke ku ta gjesh.
