Ofshamat e nji t’panjohune:Nga Donike Rrethej


Donike Rrethej

OFSHAMAT E NJI T’PANJOHUNE.

I njoh tesh ofshamat e shpirtit,

kur loti m’shehet mbas perdeve t’zeza,

e nis rrugëtimin drejt zemrës,

tuj këndue n’heshtje dhimbjen.

E njoh mbramjen e pangjyrë,

e nadjen e kahdaltë ,

qi e fjetun vjen me hapat e krisun..

tuj zg’jue n’mue demonët tesh t’ardhun prej,

t’kaluemes t’largët.

I njoh hapat e tu,

prekjen aq t’but,

qi m’shehë epshin e mbyllun,

n’burgun e zemrës tande.

Tesh t’njoh ftyrën ,zanin, kufijtë qi ndajnë,

t’iknen e tashmen.

Buzët e paknaqna ,synin qi me droje,

shikjon hijen teme n’ikje.

Njoh anët e zeza t’qiellit tand,

e parrizin ku unë humb e pa’rrugë e e dashunume si n’puthjen e parë.

Njoh sytë e pafjetun t’nji nate t’g’jatë,

e lotin e burrit qi peshon kohë.

Gishtat e nji dorë t’sigurt ,

qi përshkojnë kurmin e njomun prej ndjenjës.

Kam harrue tesh fjalët qi thamë,

i betuem para nji shpirtit t’ram n’g’juj.

Koha ,kta betime i ka vesh me pluhnin e …

harresës.

Si unë !

Unë tesh i kam fut n’ata sirtarët e shpirtit qi,

nuk i hapi ma,

skam frigë prej kujtime t’ikna,

kam dyshime shtigjet para mejet,

t’ardhmes.

Asaj i druhem ,asht e pa’kjartë.

Si kjo kohë , qi m’shehet pas perdeve ,

perdeve qi diellin pak m’nxanë ,diellin e zbehun pak m’ngrysin.

me buzën qi ankthshëm kafshon drojen.

Drojen e nji zemre tesh t’ikun…

s’di se ku !

Oh, primend s’di se ku !

Se tesh njoh e s’njoh …

( ty e mue ).

Donike Rrethej .

( ripostim ).