Ora simbolike ka qëndruar në të njëjtin pozicion ogurzi tashmë për tre vjet me radhë.
I mbajtur nga Buletini i Shkencëtarëve Atomik që nga viti 1947, Ora e Kijametit është një paraqitje vizuale se sa afër është bota ndaj katastrofës bazuar në kërcënimet politike, mjedisore dhe teknologjike si asgjësimi bërthamor dhe ndryshimet klimatike.
Në fillim të vitit 2020, akrepat e orës u zhvendosën në vetëm 100 sekonda deri në mesnatë – një pozicion veçanërisht shqetësues që përfaqëson gjendjen e brishtë të botës.
Kur ishte fjala për përditësimin e vitit të kaluar, shkencëtarët vendosën t’i lënë duart aty ku ishin dhe kjo është, edhe një herë, pikërisht ajo që ka ndodhur edhe gjatë përditësimit të këtij viti.
“Ora e Doomsday është e qëndrueshme në 100 sekonda deri në mesnatë. Por e qëndrueshme nuk është një lajm i mirë,” tha Sharon Squassoni, bashkëkryetar i bordit të shkencës dhe sigurisë së Buletinit.
“Në fakt, ajo pasqyron gjykimin e bordit se ne jemi të mbërthyer në një moment të rrezikshëm, një moment që nuk sjell as stabilitet dhe as siguri.”
Ndër faktorët pozitivë kontribuues këtë vit ishin rifillimi i bisedimeve me Iranin, zgjatja e marrëveshjes së kontrollit të armëve Nisja e Re dhe zgjedhja e një administrate amerikane të gatshme për të marrë seriozisht kërcënimin e ndryshimeve klimatike dhe ngrohjes globale.
Në anën më negative të gjërave, investimet e vazhdueshme në armët bërthamore dhe mungesa e përgjithshme e përparimit në përpjekjet globale për të trajtuar ndryshimet klimatike u panë si rrëzues të mëdhenj.
“Ora e Fundit të Kijametit nuk përcaktohet nga qëllimet e mira, por më tepër nga dëshmitë e veprimit, ose në këtë rast mosveprimi,” tha profesori i Universitetit Stanford, Scott Sagan
