Pa titull-Brixhilda Dede


Ndodh shpesh në jetë të gjykohen e dënohen njerëz të pafajshëm.

Duke u nisur nga një ngjarje e shëmtur që më ndodhi këto ditë shkrova me fjalë popullore, pa figuracione e metafora vargjet e mëposhtme.

Jemi kombi më i lashtë me histori e tradita, zgjuarsi e vyrtyte por i ndarë në tre fe e pesë shtete.

Egoja e pafund, xhelozia, thashethemet, mospranimi i suksesit e ka gërryer nga brenda shqiptarin ndër shekuj e brez pas brezi.

Sa e dhimbshme dhe e vërtetë!

Pa titull

Ku të çon mushka drutë o njeri,

Të mbjellësh ligësi sa më shumë.

Ditën e parë të javës ta nxish,

E keqja të vërshojë lumë.

Kënaqesh, nuk di ç’ farë fiton.

Tjetrin të shkatërrosh krejt.

Gjykuar të pafajshmin.

Çuar jetën për dreq.

E keqja nuk do shumë të marë rrugë,

Si zjarrin naftës ti vesh.

Ju, që veten tuaj kurrë nuk deshët,

Si mundet të doni të tjerë e atdhe!