Pak dritë-Fatmir Pushi


PAK DRITË

FATMIR PUSHI

Nata ka rënë butësisht !…..

Ndërgjegjja u gëlltit plotësisht ?…

Dhe sterrë, si një mace e zezë,

Konplotet janë të çuditshme.

Sa dhëmbë zemra sa e çuditshme,

Për tu ndarë në mes nën sharrë,

Plagë që nuk do të shërohet në zemër,

Lotët rrjedhin ………….duke qarë.

Një ditë e re do sjelli shpëtimin

Por një dush me ujë është i nevojshëm,

Të pasrohemi nga pluhuri i murrosur,

Nga mashtrimi që kemi konsumuar.

Njërzit ngrohin njëri tjetrin me fjalë,

Me çaj buzëqeshje pamje e duar,

Dhe duke shijuar erën e trëndafilit,

Çdo ditë presim një varkë shpëtimi.

Fuqia e një qënie jo njerëzore,

Ajo e hodhi tokësorin në tokë,

Dhe nuk e mbrojti asnjëherë

Nga ato që i kishte premtuar.

Duke kërkuar bukurin tokësore,

Shkëlqimin në diell……….. e yje.

Qetësin e detit nga dallgët e tërbura,

Për ti dhënë shpirtit qetësi.

Unë besoj se ajo ditë do të vijë,

Do trokasi në derë në agim,

Bashkoni shpirtrat që janë ndarë,

Bashkimi është mbrojta e shumë ndalimeve.