Në nëntor 2014, një patrullë rutinë nga Marina Kiliane pranë kryeqytetit Santiago, midis San Antonio dhe Quintero, në rajonin Valparaiso çoi në një takim të papritur me një fenomen ajror të paidentifikuar (UAP). Ndërsa tekniku testoi kameren me infra te kuqe te sapo istaluar me definicion te larte të pajisur në helikopterin e Marinës, ajo kapi dy rruzull të mëdha të mbivendosura.
Leximi i kamerës termike tregoi se objekti ishte më i nxehtë se çdo gjë tjetër në kornizë dhe se shpejtësia e tij përputhej me atë të helikopterit të marinës, i cili po fluturonte me 130 nyje. Megjithatë, pjesa më intriguese e pamjeve ishte shfaqja e dy shtëllungave të lëshuara nga objekti, jo një herë, por dy herë. Shtyllat dukej se lëshonin një formë gazi ose avulli dhe ishin të dukshme vetëm në mjedisin infra të kuqe, jo në shikuesin optik.
Marina Kiliane, e cila heton hapur UAP-të, studioi videon për dy vjet përpara se ta publikonte atë për publikun. Qeveria arriti në përfundimin se objekti kishte karakteristikat e një UAP, duke përfshirë aftësinë e tij për të shmangur zbulimin nga radarët dhe mungesën e reagimit ndaj përpjekjeve të komunikimit nga ekuipazhi i marinës.
Në vitin 2017, Komiteti për Studimin e Fenomeneve Anomale Ajrore, një organ i lidhur me Drejtorinë e Përgjithshme të Aviacionit Civil (DGAC), e klasifikoi rastin e vitit 2014 si një “fenomeni ajror të paidentifikuar”.
Ekspertët që analizuan pamjet dhanë hipoteza të ndryshme, por pa shpjegim përfundimtar. Disa spekuluan se objekti mund të ishte një anije armiqësore që përpiqej të depërtonte në hapësirën ajrore kiliane, megjithëse teknologjia e dronit ose e balonave nuk dukej se përputhej me karakteristikat e objektit.
Të tjerë sugjeruan se shtëllungat mund të ishin gjurmë të një avioni komercial që fluturonte në një lartësi të ulët, gjë që do të shpjegonte modelin dhe pamjen e tyre të parregullt. Megjithatë, mungesa e nënshkrimit përkatës të radarit dhe trajektorja e objektit drejt Santiagos, një qytet me mbi 4 milionë banorë, ngriti shqetësime për një kërcënim të mundshëm.
Sipas raporteve, helikopteri kishte një kapiten të marinës me përvojë të gjerë fluturimi dhe një teknik i cili po testonte një kamerë të re infra të kuqe për operacionet e inteligjencës, mbikëqyrjes dhe zbulimit. Helikopteri po fluturonte në një lartësi prej rreth 4500 këmbësh, me shikueshmëri të madhe dhe një temperaturë prej 10 gradë Celsius. Ai po udhëtonte me një shpejtësi prej rreth 240 km/h.
Në orën 13:48, teksa testonte kamerën, tekniku vuri re një UFO që fluturonte në të majtë të helikopterit mbi oqean. Menjëherë pas kësaj, objekti ishte i dukshëm me sy të lirë. Dy anëtarët e ekuipazhit kuptuan se shpejtësia dhe lartësia e objektit ishin të ngjashme me atë të helikopterit dhe distanca midis tyre ishte afërsisht 55 deri në 65 kilometra.
Ekuipazhi e fokusoi menjëherë kamerën në objekt dhe filloi ta regjistronte atë për rreth 10 minuta. Ata kontaktuan dy stacione radari, njëri pranë bregut dhe tjetri në sistemin qendror të kontrollit të DGAC në Santiago. Megjithatë, asnjë nga stacionet e radarit nuk mund të zbulonte objektin, pavarësisht se e identifikoi shpejt helikopterin. Kontrollorët konfirmuan se nuk kishte trafik në zonë, as ushtarak dhe as civil dhe se asnjë avion nuk lejohej të fluturonte atje. Objekti nuk u zbulua as nga radari i helikopterit dhe as nga radari i kamerës.
Pas protokollit, piloti u përpoq të kontaktonte objektin përmes kanaleve të caktuara, por nuk mori asnjë përgjigje. Për një kohëzgjatje prej 9 minutash e 12 sekondash, tekniku ishte në gjendje të merrte pamje infra të kuqe të objektit, i cili kryesisht gjeneron imazhe njëngjyrëshe që ndryshojnë në ton në bazë të temperaturës. Pamjet mbarojnë kur helikopteri thirret përsëri në bazë dhe objekti zhduket në re.
Lexoni gjithashtu:
Gazetarja investigative Leslie Kean e njohur për kërkimet e saj mbi UFO-t, kreu intervista me individë kyç dhe mori akses në të dhënat e rastit. Në një raport për HP , ajo ndau informacion shtesë rreth ngjarjes dhe e përshkroi atë si një “video novator UFO”.
Sapo Marina mori pamjet, ata ia dorëzuan atë CEFAA (agjencia qeveritare kiliane që heton UAP-të ose UFO-t). Gjenerali Bermúdez, së bashku me kimistin bërthamor Mario Avila, një anëtar i komitetit shkencor të Forcave Ajrore Kiliane, zhvilluan intervista me dy oficerët në bazën e tyre të marinës.
Kapiteni i Marinës deklaroi se objekti ishte një “strukturë e sheshtë, e zgjatur” me “dy dritat e vëmendjes termike si shkarkime që nuk përkonin me boshtin e lëvizjes”. Tekniku e përshkroi atë si “të bardhë me një formë gjysmë ovale në boshtin horizontal”. Tekniku tha: «Në dy raste ajo [anija] shkarkoi një lloj gazi ose lëngu me një gjurmë ose sinjal të lartë termik.»
Kean shkroi: “Analistët francezë propozuan se objekti ishte një “avion me distanca të mesme” që hynte për të ulur në aeroportin e Santiagos dhe gjurmët e rrjedhës së vëzhguar në dy raste ndoshta rezulton nga hedhja e disa ujërave të zeza të kabinës, duke formuar një shtëllungë të orientuar përgjatë erës lokale që fryn nga perëndimi.” Ata e bazuan këtë në llogaritjen e tyre se distanca midis dy pikave të nxehta ishte “në përputhje me distancën standarde midis dy motorëve reaktivë të një avioni me distanca të mesme”.
Ekspertët kilianë hodhën poshtë mundësinë që ai të ishte një avion konvencional, pasi do të ishte parë në radar, kishte nevojë për pastrim për t’u ulur dhe do t’i ishte përgjigjur komunikimeve radiofonike. U vu re gjithashtu se shtëllunga e nxjerrë nga objekti nuk ishte ujë, pasi do të kishte rënë në tokë duke pasur parasysh temperaturën e ajrit të ngrohtë.
Lartësia e UAP u konfirmua të jetë e njëjtë me helikopterin nga llogaritjet franceze dhe meteorologët përjashtuan mundësinë e balonave dhe dronëve të motit. Marina Kiliane dhe qeveria hetuan incidentin dhe arritën në përfundimin se ishte një pamje e pashpjegueshme e UAP. Incidenti u raportua gjerësisht, duke përfshirë New York Times dhe Huffington Post, dhe vazhdon të krijojë interes për fenomenin UAP.
Takimi i marinës kiliane me një UAP ngjan me pamjet e tjera të raportuara në mbarë botën, duke përfshirë incidentin Tic Tac të Marinës së SHBA, i cili u kap në video nga avionët luftarakë F/A-18 në 2004. Megjithatë, videoja kiliane ofron prova shtesë se fenomeni nuk kufizohet në një vend apo rajon.
.
Pavarësisht mungesës së një shpjegimi përfundimtar për UAP kilian, ekzistenca e tij sfidon nocionet konvencionale të teknologjisë së hapësirës ajrore dhe ngre pyetje të rëndësishme në lidhje me sigurinë kombëtare dhe kërkimin shkencor. Ndërsa më shumë vende dhe organizata e pranojnë realitetin e UAP-ve, nevoja për një qasje të koordinuar dhe transparente ndaj studimit dhe menaxhimit të tyre bëhet gjithnjë e më urgjente.
