Kur poeti s’shkruan
Për famë e për t’u dukur,
Mendimet dhe vargjet
Kur vargjet dalin
Nga shpirti e zemra,
Gjithmonë ato janë
Shumë më të ëmbla,
Të ëmbla si mjalti
Janë vargjet që shkruhen,
Se vargjet janë jetë,
Ato nuk tregtohen,
Me vargjet e bukur
Është lidhur zemra e poetit,
Ato janë si furtuna
Që ngre dallga e detit,
Respekt e mirënjohje
Për këta ambasadorë të lirisë,
Që gjithë aftësitë e tyre
Ja falin mirësisë,
Flasim për ata poetë
Që vargjet ja thurrin njerëzisë,
Jo për ata që bëhen
Shërbëtorë të partisë,
Ata s’janë poetë,
Por njerëz me laps e letër,
Sot i shërbejnë njerës,
Nesër partisë tjetër,
Kush veproi ndryshe,
Veten e gënjeu,
Partia e poetit
Është vetëm Atdheu …