Për dy sy, vetëm për dy,
Jetën jepja dyqind herë,
Kur me dritë si hyjni,
Më kërkonin nëpër tmerr!
Sa freskohej pakëz moti,
Ishin fllad e lehtësi,
Dhe në zheg si ky i sotmi!
Ti e dije se për t’a ,
Unë i vija zjarrin botës!
Po prapë ike tjetër krah,
Dhe më le pa mend e kokës!
Humbe si guri në ferrë,
Si ajo natë s’ka të dytë,
Malli më merr ndonjëherë,
Jo për ty, vetëm për sytë!
