Ta rrëmbeva mjaltin e dashurisë (deri ne pangopesi)
Dhe erën tënde çudibërese ta rrëmbeva
U zhduka herët një mëngjes pa hënë
Mbushur shpirtin me ndjesinë e deshirat e ndersjellta
“Perla”
Aty ishte mjaltësia,aty ishte magjia
Aty ishte ngrohtesia diellore
Unë i lumturuar për jetë të jetëve
Mbi gjoksin tënd në ëndrrat prallore.
“dimërore”
Dhe ika pezmatuar nga ndarja
Që epoka na kishte imponuar
I urreva largësitë e distancat gjeografike
Dhe nga misteri i te qenit çensuruar…
Sot në epoka diçitali !
