Petro L. Sota
————————————-
Si zonjë, që pret e përcjell miq plot,
Me traditat fisnike, si të parët tanë,
Malet dhe fushat, të zbukurojnë sot,
Që të rrinë rreth trupit, si një gjerdan.
Dëshira me sjell, aty në viset e tua,
Edhe malli që kam, për ty gjithashtu,
Që krenarinë tënde, ta shoh sot dua,
Me nderim e respekt, i përkulur në gju.
Për gjithë bijtë e tu, që për lirinë ranë,
Për ata, që s’kursyen gjakun dhe jetën,
Për foshnjat në djep, që tmerrin panë,
Për nuset kreshnike, që të veja mbetën.
Për nënat kosovare, që me lot i bekuan,
Dhe i nisën djemtë, për një Kosovë të lirë,
Me flamurin kuq e zi, që ata ëndërruan,
Një shekull të tërë, si ëndërr e dëshirë.
Që zinxhiri i tankut, të mos shkel kurrë,
Kufoma fëmijësh, si në shekullin njëzetë,
Sa dhe qielli u nxi, por dhe toka u tkurrë,
Nga klithmat e tyre, për hakmarrje thërret.
Me shqiponjën, të vendosur në flamur,
Si etërit e tyre, shumë kohë më parë,
U betuan po ashtu, si në Prizren dikur,
Për bashkimin e gjithë kombit shqiptar.
Tufa me lule, pranë çdo varri dua të ve,
Për ata që çdo ditë, për liri ëndërronin,
Sepse liria, që ata sollët, e lehtë nuk qe,
U pagua me gjak, që fëmijët ta gëzonin.
Të vështroj, që hapat përpara ke hedhur,
Si kreshnike, që fisnikëria në ball të ndrin,
Me vellon e trimërisë, që vetë ke zgjedhur,
Me viganët e lirisë, e ndryshove historinë.
Vjeshta i ka shtruar gjethet në nëntor,
Që si tapete plot ngjyra, në trotuare rrinë,
Një kryeqytet fisnik, me njerëz paqësor,
Të dua si Tiranën, edhe ty moj Prishtinë
Të zezat netë ikën e dielli përshëndet,
Prandaj i gëzuar, shoh qiellin e Kosovës,
Më bëhet si një zë, se dikush po më flet,
Tek shoh statujën e Ibrahim Rugovës.
Këtë burrë fisnik, atdhetar dhe paqësor
Ashtu, si edhe shumë të tjerë kosovarë,
Ishin pishtar, në netët e acarta me borë,
Në rrugën e lirisë e bashkimin kombëtar.
Petro Sota 14 nëntor 2022
