Petro Sota
Harresa
Nuk e di se çfarë të të them
Sa fjalët më humbasin vetë,
Ti ikën dhe më harron kur vjen
Më fshihesh si hëna mbi retë.
T’i bësoj…po kujt më thua,?
Se i harruari nuk beson më,
Por, as ikja, se ka emrin grua,
Por një mjergull që ikën pa zë.
Si kështjellë e vjetër në mesjetë
Që portat nuk hapen kurrë më,
Por mjegulla brënda më ka gjetë,
Dhe si një shtrigë, të dalë s’më lë.
Prandaj s’më vjen asnjë fjalë,
Se ky shpirt më është i trazuar
Nga dallgë të larta si një mal
Diku në fund të detit i harruar.
I mbytur si një anije në bregdet,
Që askush s’kujtohet më për të,
Nuk është ikja ajo që më vretë
Por harresa, që s’të kujtojnë më.
Petro Sota 21 janar 2022..
About Post Author
