Në vitin 1914, një ekip arkeologjik gjeti një gjetje vërtet të jashtëzakonshme në Gunung Padang, Indonezi. Ajo që ata zbuluan ishin dy formacione të jashtëzakonshme guri që kishin një ngjashmëri të çuditshme me piramidat. Madhësia e madhe e këtyre strukturave i la eksploruesit të mahnitur, duke i shtyrë ata të kryenin një sërë gërmimesh të përpikta në një përpjekje për të zbuluar origjinën e tyre të vërtetë.
Gjatë atyre ditëve të hershme, ideja se këto formacione tokësore kolosale mund të ishin piramida të vërteta dukej pothuajse e pazbulueshme për arkeologët aventurierë. Si rezultat, eksplorimet e tyre fillestare shërbyen vetëm për të përforcuar besimin mbizotërues se vendi ishte një fenomen natyror, i paprekur nga dora e njeriut.
Megjithatë, me kalimin e kohës, u shfaqën përparime të rëndësishme në fushën e arkeologjisë, si dhe përparime në fotografi, radar depërtues në tokë dhe imazhe satelitore. Këta hapa teknologjikë hapën mundësi të paprecedentë për hetime të plota, duke na dhënë mundësinë të zhytemi më thellë në sferat enigmatike të vendeve antike dhe të fitojmë njohuri të pashembullta që dikur ishin të paimagjinueshme.
Aktualisht, komuniteti arkeologjik e gjen veten në një gjendje shqetësimi për shkak të një ekspedite të ardhshme në një vend të harruar prej kohësh. Çuditërisht, pavarësisht zbulimit të tij fillestar më shumë se një shekull më parë, ky vend ka mbetur kryesisht i lënë pas dore.
Një aspekt tërheqës që kërkon vëmendjen e ekipit të ekspeditës, i shtypur qëllimisht dhe i diskutuar rrallë, është ekzistenca e monumenteve antike që kurorëzojnë çdo mal në afërsi. Këto struktura frymëzuese janë datuar shkencërisht se janë afërsisht 2500 vjet të vjetra dhe janë identifikuar përfundimisht si formacione kolosale megalitike të krijuara nga njeriu.
Ajo që shqetëson thellësisht komunitetin arkeologjik është përmasat e mundshme të këtyre monumenteve, duke tejkaluar edhe madhështinë e piramidave të Gizës. Është e rëndësishme të theksohet se piramidat e Gizës mbajnë një pozicion të veçantë, të vendosura në qendër të masës tokësore të botës. Kjo natyrshëm ngre pyetjen: pse Indonezia posedon piramida kaq masive?
Në vitin 2010, Dr. Danny Natawidjaja, një gjeolog i shquar me doktoraturë nga Cal Tech, filloi një ekspeditë të jashtëzakonshme eksplorimi. I shtyrë nga vëzhgimet e tij të zgjuara dhe njohuritë e gjera, ai i perceptoi malet si më shumë se formacione të thjeshta natyrore, duke i përfytyruar ato si piramida të mundshme të krijuara nga njeriu. Për të zhbllokuar sekretet e tyre, ai përdori teknika më të avancuara si radarët depërtues në tokë, tomografia sizmike, vëzhgimi i rezistencës dhe metodat e sensorit në distancë. Përveç kësaj, ai kreu pa frikë gërmime të drejtpërdrejta dhe shpime të thella të bërthamës, i vendosur për të zbuluar enigmat e fshehura brenda këtyre strukturave antike.
Frytet e përpjekjeve të mundimshme të Dr. Për habi të mëtejshme, datimi me karbon i kryer në artefaktet e zbuluara tregoi një moshë mahnitëse deri në 26,000 vjet, duke lënë të kuptohet se këto monumente frymëzuese mund të kenë lindur edhe përpara ardhjes së epokës së fundit të akullit.
Megjithatë, idetë novatore të Dr. Komuniteti arkeologjik indonezian u mblodh së bashku, duke përdorur taktika të tilla si lobimi politik dhe nxitja e trazirave lokale, duke penguar me sukses, megjithëse jo duke e ndalur plotësisht, eksplorimin e vazhdueshëm të Gunung Padang – një vend i jashtëzakonshëm që strehoi këto zbulime të jashtëzakonshme.
E padekuruar, Dr. Natawidjaja tregoi këmbëngulje të pamasë dhe nisi një fushatë lobimi të nivelit të lartë, e vendosur për të hedhur dritë mbi të vërtetën. Këmbëngulja e tij dha fryt kur ai personalisht ia paraqiti çështjen Presidentit të Indonezisë. Pavarësisht vonesave të mëtejshme të shkaktuara nga zgjedhjet në vend, barrierat përfundimtare u hoqën përfundimisht vetëm disa muaj më parë. Me miratimin e vendosur dhe lejen e plotë të dhënë për të gërmuar dhomat e fshehura, Dr. Natawidjaja dhe ekipi i tij u kthyen në vendin e nderuar të Gunung Padang, të gatshëm për të përfunduar punën e tyre novator.
Madhësia e këtij gërmimi në vazhdim nuk mund të mbivlerësohet, pavarësisht nga njohja e kufizuar e tij. Në fakt, është ndoshta përpjekja më e rëndësishme që po ndodh aktualisht në planetin tonë. Megjithatë, projekti është përballur me kundërshtim të ashpër nga arkeologët kryesorë, të cilët kanë bërë përpjekje të pamëshirshme për të penguar përparimin e tij. Për fat të mirë, përpjekjet e tyre lobuese kanë qenë të pafrytshme, duke lejuar gërmimet paraprake për të zbuluar prova bindëse që nuk lënë vend për dyshim: Gunung Padang është një piramidë e lashtë me origjinë artificiale.
Këto zbulime novator sfidojnë teoritë e vendosura të arkeologjisë dhe kanë potencialin për të riformuar kuptimin tonë për qytetërimet e lashta. Lashtësia dhe natyra artificiale e Gunung Padang paraqesin pyetje magjepsëse rreth aftësive teknologjike dhe arritjeve kulturore të paraardhësve tanë. Me kërkime dhe gërmime të mëtejshme në tubacion, ne presim me padurim zbulime edhe më të jashtëzakonshme nga ky vend i jashtëzakonshëm.
Gërmimi i shtresës së poshtme, nën strukturën e dukshme megalitike, ka dhënë gjetje mahnitëse. Që daton në vitin 5200 para Krishtit, kjo shtresë dytësore e shkëmbinjve të gdhendur në mënyrë të ndërlikuar i paraprin afatit kohor të pranuar përgjithësisht të Piramidave të Gizës në Egjipt për gati 3000 vjet. Për më tepër, përpjekjet fillestare të sensorit në distancë dhe shpimit të bërthamës kanë ofruar indikacione bindëse të shtresave edhe më të vjetra që shtrihen poshtë.
Dëshmitë e pakundërshtueshme tani e vërtetojnë me vendosmëri vendin si dukshëm më të lashtë sesa besohej më parë. Arkeologët, të cilët ishin kapur pas vlerësimeve konservatore të datimit prej 2500 vjetësh, nuk mund të injorojnë më faktet dërrmuese. Edhe më skeptikët mes tyre janë detyruar të rishikojnë vlerësimet e tyre, duke e njohur Gunung Padang si një varr kolosal me tarraca që luajti një rol kryesor në kulturën më të madhe megalitike brenda arkipelagut.
