PLAGË,QË S’PO I DHËMB KËRKUJË…!!
N’kujtesë mbeten.
N’vdekje do të treten.
Kohë të mira.
Për punën me djersë.
Ishte n’shpirt mbjellur.
Zgjimi.
Herët, në mëngjes.
Një cop bukë me vete.
Me plot shpresa jete.
Them unë që e kam përjetuar.
Shpresën,gjithmon t’zgjuar.!
Sot që jam plakur.
Shpresa është e vakur.
Atë e kanë vrarë.
Byth,karrige mbajtës.
Të gjithë bashkë ngjitur.
T’mbetur t’neveritur.
Dëshirat janë shuar.
N’atdhe ,për t’jetuar.
Një brez i rritur.
T’pa punë të tronditur.
T’pa shpresë për t’vazhduar.
Atdheun, për t’begatuar.!
Një brez i rritur.
Gjith i ç’ekuilibruar.
Punë pa dëshiruar.
Të hanë të pinë.
Duan ,”mama dhinë”.
Shpresat n’dhena tjerë.
Koka u ka marrë erë.
Kush këtë se vajton.
Dhe pse, erë t’keqe kundërmon.
Kjo quhet braktisje.
Braktisja s’urrehet.
Me të qeshet e dëfrehet.
Kjo është kujë.
Për çudi ,plagë që s’po i dhëmb kërkujë….!!
Zihni Ndregjoni aut.Shqipëri.
E drejt aut.1/4/2023.
About Post Author
